Στο κάλεσμα της Πατρίδας

Χθές είχα τη "τύχη" να παρουσιαστώ σαν έφεδρος στρατιώτης, στη μονάδα μου για να "εκπαιδευτώ" για μια ακόμη φορά, έτσι ώστε να είμαι έτοιμος όταν η πατρίδα μου το ζητήσει να προτάξω τα στήθη μου στον εχθρό, μην έχοντας τίποτα άλλο καλύτερο να κάνω προφανώς. Μεταξύ μας δεν εχω διάθεση να εμπλακώ στο προσεχές μέλλον ή σε κάποιο αόριστο χρόνο σε εμπόλεμες καταστάσεις, για ένα απλό λόγο. Προτιμάω να πίνω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, ακούγοντας μουσική και διαβάζοντας κανένα βιβλίο έχοντας στο πλευρό μου μια όμορφη ύπαρξη παρά να σέρνομαι με το όπλο ανα χείρας περιμένοντας πότε θα με βρεί καμιά "αδέσποτη" σφαίρα απο εχθρούς ή φίλους στα προταγμένα μου στήθη. Κάποιος θα μου πεί εύλογα. Δεν ντρέπεσαι. Δεν αγαπάς την πατρίδα σου. Ποιά πατρίδα ρε μαλάκες που την έχετε κάνει σαν τα μούτρα σας. Έτσι όπως την έχετε διαμελίσει κανένας δεν θα γνωρίζει πιο κομμάτι να υπερασπιστεί. Το βόρειο, το νότιο, το ανατολικό, το δυτικό;
Βρίσκομαι λοιπόν στοιχισμένος σε δυάδες, μαζί με άλλους εφέδρους που και αυτοί με τη σειρά τους παράτησαν τις δουλειές τους και ήρθαν να "εκπαιδευτούν" για να είναι κι αυτοί έτοιμοι όταν τους ζητηθεί, και αναμένουμε τον διοικητή της μεραρχίας να έρθει να μας μιλήσει, διότι βλέποντας μάλλον την ενδυματολογική μας κατάσταση, (οι μισοί δε ν φοράνε στολή, και οι άλλοι μισοί τρέχα γύρευε αν αυτό που φοράνε είναι στολή) αποφάσισε να μας κατηχήσει και να μας κάνει να νοιώσουμε και πάλι περήφανοι στρατιώτες.

Αρχίζει λοιπόν να αραδιάζει τυποποιημένες προτάσεις του τύπου, "πρέπει κάθε φορά που ερχόμαστε να είμαστε πειθαρχημένοι, με τις στολές μας, τα κράνη μας γιατί ο εχθρός είναι δίπλα" ή "Είσαστε έφεδροι η ψυχή του στρατεύματος και κάθε φορά που θα έρχεστε θα τυγχάνεται της κατάλληλης "εκπαιδεύσεως" κατά ειδικότητα έτσι ώστε να φρεσκαρίζονται οι πολεμικές σας γνώσεις ώστε αναπάσα στιγμή να είσαστε έτοιμοι". Συνηθισμένα θα έλεγε κάποιος. Αυτά ακούμε κάθε φορά που πάμε. Εύλογη παρατήρηση. Όμως το ένστολο ανθρωποειδές συνεχίζει με το εκπληκτικό "Κι αν κάποιοι μιλάνε για περιρέουσες ατμόσφαιρες, όπως το 2004, να γνωρίζεται ότι ο στρατός είναι έτοιμος μόλις ειδοποιηθεί έγκαιρα απο τη δημοκρατία να αντιμετωπίση οποιαδήποτε απειλή κατά του κράτους. Θυμήθείτε τους πελλοπονησιακούς πολέμους". Το τελευταία ακόμα δεν κατάλαβα που κολάει. Το είπε όμως. Μάλλον στη προσπάθεια του να μας κατηχήσει πατριωτικά τα έκανε μπούρδες. Συνεχίζει που λέτε να αραδιάζει και άλλα τέτοια και λέω στον εαυτό μου. "Που βρίσκομαι ρε γαμώτο. Εκτινάχθηκα ξαφνικά απο το 2009, με κάποια μαγική μηχανή του χρόνου και βρέθηκα πίσω σε εποχές όπου τέτοια κουβέντες δεν έβγαιναν μονάχα απο τα στόματα στρατιωτικών ενταγμένοι στη προάσπιση του έθνους αλλά και απο στόματα πολιτικών ουδεμία σχέση εχόντων με τη λογική. Οι ίδιοι που με τις κοτσάνες που έριχναν απο δώ και απο εκεί κατάφεραν να διαμελίσουν τον τόπο;" Τελικά κατάλαβα που το πήγαινε ο μέγας φωστήρας. Η "εκπαίδευση" δεν συνίστατο στο φρεσκάρισμα των πολεμικών μας γνώσεων, αλλά στο φρεσκάρισμα των πατριωτικών μας γνώσεων, τώρα που οι περισσότεροι απο εμάς έχουμε κουραστεί να ακούμε τις ίδιες μαλακίες για χρόνια και ζητάμε πρόοδο αυτού του τόπου (14μηνή θητεία στο στρατό και κατεπέκταση κατάργηση του με τη λύση, εκσυγχρονισμό της παιδείας, προσπάθεια λύσης του Κυπριακού, τομές στη κοινωνία). Βλέπετε η επερχόμενη αλλαγή, αλλάζει άρδην τα δεδομένα. Με την αλλαγή δεν θα υπάρχει εχθρός για να μπορούμε να συντηρούμε τις χιλιάδες των αντιπαραγωγικών μας στρατιωτικών και της ηλιθιότητας που αυτό επιφέρει.
Μετά απο αρκετή ώρα πατριωτικής ομιλίας, ο μέγας φωστήρας αποφάνθηκε ότι απο την στιγμή που δεν υπάρχει άλλη επιλογή πρέπει να μαζευόμαστε κάθε τόσο σαν καλά στρατιωτάκια και να συνεχίζουμε την "εκπαιδευσή" μας μήπως και μας κάνει "Μπού" ο εχθρός απο δίπλα. Τότε μέσα απο το συντεταγμένο πλήθος των εφέδρων στρατιωτών ακούστηκε το επίσης εκπληκτικό "Λύστε το Κυπριακό". Αυτό ήταν. Ο Μέγας Φωστήρας αλλάξε αμέσως κουβέντα και ζήτησε αμέσως να προχωρήσουμε στην "εκπαίδευση" μας. Πού όπως ύθισται συνεχίστηκε με διάβασμα εφημερίδας, κανένα υπνάκι κάτω απο κανένα δέντρο, αρκετό κατούρημα απο τους πολλούς καφέδες που πίνεις για να σπάσεις την μονοτονία, μέχρι την επίδωση του ΦΑΠ για την επόμενη παρουσίαση. Χέστηκε η φοράδα στ'αλώνι που λέμε.
Έτσι λοιπόν τελείωσε για ακόμα μια φορά η παρουσίαση μου σαν έφεδρος, αποκομίζοντας αρκετή πατριωτική εκπαίδευση. Τώρα που το σκέφτομαι εκείνη τη στιγμή που κάποιος αναφώνισε " Λύστε το Κυπριακό" , θα έπρεπε να φωνάξω και εγω "Ζήτω η μαλακία".