Οι Άγιοι των Εξαρχείων

Απο την εκπομπή "Πρωταγωνιστές"
του Σταύρου Θεοδωράκη

Μιχάλης Καλτέζας

Μιχάλης Καλτέζας
17 / 11 / 1985
Νεκρός απο σφαίρα αστυνομικού
15 ετών

"Είναι επώδυνο πραγματικά
να προσπαθείς να προστατευτείς
απο τη μοναξιά.
Απελπισμένος να κυνηγάς τα όνειρά σου
και μια απέραντη θλίψη
να διαγράφεται στα χαρακτηριστικά
του προσώπου σου"

Η αποθαμένη

Αν ξάφνου δεν υπάρχεις,
αν ξάφνου δε ζεις
εγώ θα συνεχίσω να ζω.

Δεν τολμώ,
δεν τολμώ να γράψω,
αν πεθάνεις.

Εγώ θα συνεχίσω να ζω.

Γιατί όπου ένας άνθρωπος δεν έχει φωνή
εκεί θα είναι η φωνή μου.

Όταν οι μαύροι μαστιγώνονται,
δε θα μπορώ να είμαι πεθαμένος.
Όταν τ'αδέρφια μου μπαίνουν στα σίδερα
θα είμαι κι εγώ μαζί τους.

Όταν η νίκη,
όχι η νίκη μου,
αλλ'η μεγάλη νίκη
έρθει,
κι αν είμαι άλαλος πρέπει να μιλήσω
θα τη δω να έρχεται έστω κι αν είμαι τυφλός.

Όχι, συγχώρα με.
Αν δε ζεις,
αν,αγαπημένη,έρωτά μου
αν εσύ
έχεις πεθάνει,
όλα τα φύλλα θα πέσουν στο στήθος μου,
θα βρέχει μερόνυχτα μέσ'στην ψυχή μου,
το χιόνι θα καίει την καρδιά μου,
θα βαδίζω με κρύο και φωτιά και θάνατο και χιόνι,
τα πόδια μου θα θέλουν να'ρθουν εκεί που κοιμάσαι,
μα
εγώ θα συνεχίσω τη ζωή,
γιατί με θέλεις πάνω απ'όλα να'μαι
ατίθασος,
και γιατί το ξέρεις,αγαπημένη,πως δεν είμαι ένας άντρας
μόνο
μα όλοι οι άντρες.

Pablo Neruda
(Οι στίχοι του Καπετάνιου)

Χώροι Στάθμευσης για αναπήρους. Πώς είπατε;

Την περασμένη εβδομάδα είχα επισκεφθεί τα νέα κτίρια του Ανώτατου Δικαστηρίου στη Λευκωσία για κάποια εργασία. Ένα σύγχρονο κτίριο με χώρους στάθμευσης μπροστά απο τη μεγάλη είσοδό του. Ανάμεσα στους χώρους στάθμευσης και ένας χώρος για ανάπηρους που ξεχωρίζει απο τους άλλους, αφού πάνω στην άσφαλτο υπάρχει το σύμβολο που παραπέμπει σε χώρο στάθμευσης για αναπήρους. Εκτός απο το σύμβολο υπάρχει και μια μικρή ράμπα μπροστά απο το χώρο στάθμευσης για να ευκολύνεται ο ανάπηρος κατά την προσέλευση του στα Δικαστήρια.
Σταθμεύω που λέτε κοντά στο χώρο αναπήρων και βλέπω να είναι καταλλειμένος. Μέχρι να πάρω κάποια πράγματα απο το αυτοκίνητο βλέπω μια "κυρία", ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ να φθάνει στο αυτοκίνητο, να το ανοίγει, να παίρνει κάτι και να ξαναφεύγει. Σημειώστε ότι η εν λόγω "κυρία" φορούσε την χαρακτηριστική ενδυμασία των δικηγόρων που φοράνε όταν δουλεύουν στα Δικαστήρια.
Πηγαίνω κοντά στο αυτοκίνητο, και ψάχνω να βρώ το αυτοκόλλητο που οι ανάπηροι κολλάνε στο μπροστινό γυαλί του αυτοκινήτου τους για να διευκολύνεται η παρουσία τους σε χώρους για αναπήρους. Δεν το βρήκα.
Παίρνω τα πράγματά μου και κατευθύνομαι στο εσωτερικό των Δικαστηρίων και βρίσκω τον αστυνομικό που είχε βάρδια εκείνη την ώρα και τον ενημερώνω για ένα αυτοκίνητο που βρίσκεται σταθμευμένο σε χώρο αναπήρων, χωρίς σήμανση στο γυαλί του αυτοκινήτου, και τον ιδιοκτήτη του πιθανόν να βρίσκεται στους χώρους των Δικαστηρίων που εκτός των άλλων είναι και δικηγόρος. Με κοιτάει για λίγο με ενα βλακώδες ύφος και μετά μου λέει θα ψάξει να βρεί τον ιδιοκτήτη. Προχώρησα τότε και εγω στη δουλειά μου και όταν τελείωσα μετά απο καμμιά ώρα και επανήλθα στους χώρους στάθμευσης το αυτοκίνητο βρισκόταν ακόμα εκεί. Αποφάσισα τότε να περιμένω την εν λόγω "κυρια" να προσέλθει στο αυτοκίνητό της.
Μετά απο κανένα μισάωρο την βλέπω να έρχεται. Πάω κοντά της και της λέω :
"Συγγνώμη είσαι παράλυτη;"
Ξαφνιασμένη προς στιγμή με κοιτάει και μου απαντάει "Οχι".
"Το ξέρεται ότι εδω είναι χώρος για αναπήρους" της λέω και εκείνη μου απαντάει μένα ύφος εντελώς ηλίθιο και αλαζονικό, " Ε και, όλοι παρκάρουν εδώ". Εκείνη την στιγμή είχα την έντονη επιθυμία να της δώσω ενα μεγάλο φούσκο όπως λέμε στην Κύπρο αλλά τελικά άφησα την κουβέντα εκεί και έφυγα. Είναι αυτονόητο ότι με τέτοιες συμεριφορές και απαντήσεις σε εντελώς λογικές ερωτήσεις είναι αδύνατο να κάνεις συζήτηση και να παραδεχτεί ο άλλος το λάθος του. Και δυστυχώς η πιο πάνω περίπτωση δεν είναι η μόνη στη Κύπρο. Οι ανάπηροι στη Κύπρο περνούν την δική τους κόλαση καθημερινά. Μια κόλαση που την κάνουν πραγματικότητα οι διάφοροι του τύπου "Ε και, όλοι παρκάρουν εδώ".
Πιστεύω ότι η πιο πάνω φράση αντικατοπτρίζει την πραγμάτικότητα στην Κύπρο, στον τρόπο σκέψης πάνω στα διάφορα θέματα που αφορούν κοινωνικές ομάδες όπως οι αναπήροι και όχι μόνο. Με τέτοια μυαλά πως είναι δυνατόν η Κυπριακή κοινωνία να πάει μπροστά. Ως εκ τούτου οι διάφορες εξαγγελίες για δημιουργία χώρους στάθμευσης αναπήρών, για ράμπες στα διάφορα κτίρια, και ότιδήποτε άλλο είναι ενα κενό σχήμα λόγου.