19 Οκτ 2008

Η μοναξιά του να είσαι άνθρωπος

Εσείς τι θα κάνατε αν κάποιος χρειαζόταν απελπισμένα τη βοήθειά σας, κάποιος που οι συνθήκες δεν του επιτρέπουν να βοηθήσει ο ίδιος τον εαυτό του με τα δικά του μέσα;
Σε μια κοινωνία όπου ο καθένας κινείται με στόχο το προσωπικό συμφέρον, οι ανθρώπινες σχέσεις και κατεπέκταση οι σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση αλλά και με τα διάφορα είδη του ζωικού βασιλείου (στο οποίο ανήκει και ο άνθρωπος), έχουν περιέλθει σε μια κατάσταση ανυπαρξίας. Δεν υπάρχουν σχέσεις. Ο άνθρωπος εχει αλλοτριωθεί απο τον ίδιο τον εαυτό του αλλα και απο τους γύρω του, και απο την ίδια την φύση. Ευτυχώς όμως υπάρχουν ανθρώποι πάνω σ'αυτό τον πλανήτη, που σε αντίθεση με το τι συμβαίνει γύρω τους, αντιστέκονται και παραμένουν άνθρωποι πότε με τα λόγια τους, πότε με τις πράξεις τους, που όμως αυτός ο τρόπος ζωής τους καθιστά μόνους. Αυτοί οι άνθρωποι νοιώθουν μέχρι το απειροελάχιστο μόριο της ύπαρξης τους την μοναξιά του να είσαι άνθρωπος.
Ένας απο αυτούς τους ανθρώπους είναι και ένας φίλος μου. Ένας φίλος που με τις πράξεις του, μου δείχνει ότι η ανθρωπιά και η αγάπη δεν εχει εξαφανιστή, δεν έχει πεθάνει. Και ότι υπάρχει ένας τρόπος ζωής διαφορετικός απο αυτόν που ζούμε σήμερα.
Ένα μικρό γατάκι είναι η αιτία που γράφω αυτό το κείμενο. Ένα μικρό γατάκι που βρέθηκε μονάχο, χωρίς την προστασία την μάνας του αντιμέτωπο με τις αρρώστιες και τις κακουχίες που προσλαμβάνουν ένα μικρό πλάσμα στα πρώτα βήματά του στον κόσμο. Απελπιστικά μόνο, ανήμπορο να βρεί τροφή, βρήκε καταφύγιο στους χώρους στάθμευσης της πολυκατοικίας που μένει ο φίλος μου. Το κλάμα του, ενα κλάμα "κραυγή" για βοήθεια αντήχησε στα αυτιά του φίλου μου που το αναζήτησε. Το βρήκε και το πήρε στα χέρια του, που τρεμάμενο, φοβισμένο και άρρωστο ήταν σχεδόν νεκρό. Το πήρε στο δικό του χώρο, όπου του έβαλε τροφή, το καθάρισε και του πρόσφερε ενα χώρο ασφάλειας. Την επόμενη μέρα το πήρε στο κτηνίατρο όπου του προσφέρθηκε ιατρική περίθαλψη. Η αγάπη που προσφέρθηκε σ'αυτό το γατάκι το "επανέφερε"στη ζωή. Τώρα είναι υγιέστατο, τρέχει, παίζει, γεμάτο απο ζωή ανακαλύπτει τον κόσμο.
Το γατάκι αυτό κατάφερε να επιζήσει χάρη στην αγάπη και τη φροντίδα που του πρόσφερε ο φίλος μου. Πόσα όμως γατάκια δεν καταφέρνουν να επιζήσουν γιατί δεν βρίσκεται κάποιος να τα βοηθήσει, να τα περιθάλψει, να τους δώσει την αγάπη που χρειάζονται. Για βάλτε τώρα στη θέση που βρέθηκε το γατάκι ένα ανθρώπινο βρέφος. Πώς θα ήταν η αντίδραση σας;

Σ'ευχαριστώ φίλε που παραμένεις άνθρωπος.

2 σχόλια:

jacki είπε...

Τους χαιρετισμούς μου και τα σέβη μου στο φίλο σου.
Εδώ πεθαίνουν βρέφη και δε μας νοιάζει Jesus...

rose είπε...

η μεγαλύτερη βοηθεια είναι να αφήνεις για τον άλλον ανέπαφο το δικαίωμα, που εχει δικαιωματικα με την γεννηση του:
το δικαίωμα της επιλογής (άρα οταν δεν υπάρχουν προσφέρονται και τα μεσα - τα μέσα δεν είναι ποτέ η βοήθεια, απλά η εκφραση της αναγνωρισης του δικαιωματος στηζωή του άλλου)