16 Απρ 2009

Έγινα κατανοητός;

Με κατάλαβαν; Αυτό που καθορίζει τα όριά μου, αυτό που με ξεχωρίζει, ενάντια σ'ολόκληρη την υπόλοιπη ανθρωπότητα, είναι ότι ανακάλυψα τη χριστιανική ηθική. Γι'αυτό το λόγο χρειαζόμουνα ένα κείμενο που θα είχε το νόημα μιας πρόκλησης για το καθένα. Το ότι η ανθρωπότητα δεν άνοιξε εδω τα μάτια της πιο πρίν μου φαίνεται σαν τη μεγαλύτερη ρυπαρότητα που εχει στη συνείδησή της, κάτι σαν μια αυταπάτη που έγινε ένστικτο, σαν μια βασική βούληση να βλέπει κάθε γεγονός, κάθε αιτία, κάθε πραγματικότητα σαν μια εγκληματική ψυχολογική παραχάραξη. Η τυφλή πίστη, στ'όνομα του χριστιανισμού είναι το κατ'εξοχήν έγκλημα - το έγκλημα εναντίον της ζωής... Οι χιλιετηρίδες, τα έθνη, οι πρώτοι και οι έσχατοι, οι φιλόσοφοι και οι γριές γυναικούλες - πέντ'έξι στιγμές στο σύνολο της ιστορίας, με μένα σαν έβδομη - σ'αυτό το σημείο είναι όλοι μεταξύ τους ισάξιοι. Ο Χριστός μέχρι σήμερα ήταν το "ηθικό άτομο", ενα αξιοπερίεργο χωρίς όμοιο του - και σαν "ηθικό άτομο" το πιο παράλογο, ψευδολόγο, κενόδοξο, επιπόλαιο, τόσο επιβλαβές στον ίδιο τον εαυτό του, που ούτε ο μεγαλύτερος περιφρονητής της ανθρωπότητας θα μπορούσε να το ονειρευτεί. Η χριστιανική ηθική - αυτή η κακοηθής μορφή της βούλησης για ψεύδος, η κατ'εξοχήν Κίρκη της ανθρωπότητας, αυτη ηταν που τη χάλασε. Δεν είναι η πλάνη ως πλάνη που με τρομάζει όταν τη σκέφτομαι, δεν είναι η χιλιόχρονη απουσία "καλής θέλησης", διαπαιδαγώγησης, αξιοπρέπειας, πνευματικής γενναιότητας, που προδίδεται όταν νικά, αλλά είναι η έλλειψη φυσικότητας, είναι το τερατώδες γεγονός ότι η ίδια η αντι-φύση έτυχε της ύψιστης τιμής ως ηθική, που επικρέμαται πάνω απο την ανθρωπότητα σαν κατηγορηματική προσταγή!... Σε τέτοιο βαθμό γελάστηκαν όχι άτομα, όχι έθνη, αλλά η ανθρωπότητα ολόκληρη!... Δίδαξαν την περιφρόνηση των πρωταρχικών ενστίκτων της ζωής, φτιάχνοντας μια "ψυχή", ένα "πνεύμα" για να βλάψουν το σώμα. Μας δίδαξαν ότι η προϋπόθεση της ζωής, ο σαρκικός έρωτας, είναι κάτι το βρόμικο. Στη βαθύτατη ανάγκη για ευδοκίμηση και την αυστηρή φιλαυτία (ακόμα και η λέξη ήταν συκοφαντική) αναζήτησαν την "κακή αρχή", το λανθασμένο αξίωμα. Όταν, αντιθέτως, στα τυπικά χαρακτηριστικά της παρακμιακής κατάπτωσης και της αντίθεσης στα ένστικτα, στον αλτρουσιμό, στην απώλεια ειδικού βάρους, στην "αποπροσωποποίση" και την "αγάπη του πλησίον" (εθισμό του πλησίον!), βρίσκουν τις ανώτερες αξίες, μα τι λέω! τις ίδιες τις αξίες!... Μήπως η ίδια η ανθρωπότητα είναι σε παρακμη; μήπως ήταν πάντα; - Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι διδάχθηκε μόνο παρακμιακές αξίες, σαν ανώτατες αξίες. Η αλτρουσιτική ηθική είναι η ηθική της κατ'εξοχήν κατάρρευσης, το γεγονός "βρίσκομαι στο δρόμο της απώλειας" εάν μεταφερθεί στην προστακτική σημαίνει : "πρέπει όλοι σαν να χαθείτε" - και όχι μόνο εις την προστακτική!... Αυτή η μοναδική ηθική που έχει διδαχθεί μέχρι σήμερα είναι ηθική της αυτοαναίρεσης που προδίδει τη βούληση για ένα τέλος που αρνείται τα βαθύτερα θεμέλια της ζωής. Εδώ παραμένει ανοιχτή η δυνατότητα να μην είναι η ανθρωπότητα σε παρακμή, αλλά μόνο εκείνος ο παρασιτικός τύπος ανθρώπου, ο ιερωμένος, που μέσω της ηθικής κατάφερε να μεταβληθεί σε καθοριστικό παράγοντα των αξιών - που έγιναν, με τη χριστιανική ηθική, το μέσον κατάκτησης της εξουσίας... Στην πραγματικότητα αυτή είναι η δική μου άποψη : οι δάσκαλοι, οι καθοδηγητές της ανθρωπότητας, οι θεολόγοι γενικώς, ήταν όλοι τους decadents, γι'αυτό χρειάστηκε η επαναξιλόγηση των αξιών σαν εχθρότητα προς τη ζωή, γι'αυτό κι η ηθική... Ο ορισμός της ηθικής : ηθική είναι ιδιοσυγκρασία των παρακμιακών με την οπισθόβουλη σκέψη να εκδικηθούν τη ζωή - και με επιτυχία. Δίνω αξία σ'αυτόν τον ορισμό.

Έγινα κατανοητός; - Δεν είπα ούτε μια λέξη που να μην είχα ξαναπεί με το στόμα του Ζαρατούστρα πριν απο πέντε χρόνια. - Το ξεμασκάρεμα της χριστιανικής ηθικής είν'ένα γεγονός ιδιαίτερο, μια πραγματική καταστροφή. Όποιος διαφωτίζει εδω είναι μια force majeure (ανωτέρα βία), ένα πεπρωμένο - που σπάει την ιστορία της ανθρωπότητας σε δυο κομμάτια. Ζει κανείς πριν απ'αυτόν, ζει μετα απ'αυτόν... Η αστραπή της αλήθειας βρήκε αυτό ακριβώς που στεκόταν ψηλότερα. Όποιος κατανόησε τι απωλέσθηκε ας κοιτάξει αν έχει ακόμα τίποτα στα χέρια. Αυτό που ωε τώρα ονομαζόταν "αλήθεια" αναγνωρίστηκε ως η πιο επιζήμια, η πονηρότερη, η υπόγεια μορφή του ψεύδους. Η αγία πρόφαση της "βελτίωσης" της ανθρωπότητας, είναι εκ του πονηρού για να ρουφήξει το αίμα της ζωής, κάνοντάς την αναιμική. Ηθική του βαμπιρισμού... Όποιος ανακαλύπτει την ηθική, αυτός ανακαλύπτει μαζί και την απαξία όλων των αξιών στις οποίες πιστεύουμε ή πιστεύαμε. Αυτός δεν βλέπει τίποτα πια το άξιο να τιμηθεί στους πιο τιμημένους, ακόμα και στους αγιοποιημένους τύπους ανθρώπων, αλλά βλέπει σ'αυτούς το πιο απαίσιο είδος εκτρωμάτων, απαίσιο, γιατί γοήτευαν... Η έννοια "Θεός" εφευρέθηκε σαν αντιθετική στην έννοια ζωή συσσωρεύοντας όλους τους θανάσιμους εχθρούς της ζωής, ό,τι πιο βλαβερό, δηλητηριώδες και συκοφαντικό υπάρχει σε μια απαίσια ενότητα! Οι έννοιες "υπερπέραν", "αληθινός κόσμος" εφευρέθηκαν για να απαξιώσουν τον μοναδικό κόσμο που υπάρχει - για να μην μείνει κανένας σκοπός, καμιά λογική, κανέναν καθήκον για τη γήινη πραγματικότητά μας! Οι έννοιες "ψυχή", "πνεύμα" και στο τέλος μάλιστα "αθάνατη ψυχή", εφευρέθηκαν για την ταπείνωση του σώματος, για να το καταστήσουν αρρωστημένο - άγιο - ώστε όλα τα πράγματα που αξίζουν τη σοβαρότητα στη ζωή, τα προβλήματα διατροφής, κατοικίας, πνευματικής διαίτης, νοσοκομειακής περίθαλψης, καθαριότητας, μετερεωλογίας, ν'αντιμετωπισθούν με ανατριχιαστική ελαφρότητα. Αντί για την υγεία, τη "σωτηρία της ψυχής" - σαν να λέγαμε έναν κύκλο τρελό μεταξύ κράμπας, μετάνοιας και λυτρωτικής υστερίας. Η έννοια "αμαρτία", μαζί με το απαραίτητο όργανο μαρτυρίου, την "ελεύθερη βούληση", επινοήθηκε για να μπερδεψει τα ένστικτα, για να μετατρέψει τη δυσπιστία προς τα ένστικτα σε δεύτερη φύση! Έχοντας σαν έμβλημα. σαν "καθήκον", τείνοντας προς το "άγιον", προς το "θείον" μέσα στον άνθρωπο, με τις έννοιες της "αυταπάρνησης", της "αυτοδιάψευσης" που είναι χαρακτηριστικό σημάδι της παρακμής και με τη σαγήνη του βλαβερού, την αδυναμία εύρεσης του ωφέλιμου μέσα στον άνθρωπο! Και εν τέλει - το φοβερότερο - στην έννοια του καλού ανθρώπου που περιλαμβάνει όλους τους αδύναμους, άρρωστους, αποτυχημένους, αυτο-υποφέροντες, όλα όσα είναι καταδικασμένα να βουλιάξουν - αγνοώντας το νόμο της επιλογής, ένα ιδανικό αντιμέτωπο με τον περήφανο και τον καλοφτιαγμένο άνθρωπο, αυτόν τον άνθρωπο που αποτελεί εγγύηση για το μέλλον, το μέλλον της ανθρωπότητας και που πλέον ονομάζεται ο άνθρωπος του Κακού... Και όλ'αυτά θεωρήθηκαν ως ηθική! Ecrasez l'infame!

Έγινα κατανοητός; Ο Διόνυσος αντιμέτωπος με τον Εσταυρωμένο...

Απόσπασμα απο το βιβλίο του Φρ. Νιτσε ecce homo

3 σχόλια:

Eva Neocleous είπε...

Έγινες!
Πάσχα είναι θα περάσει...

Ιάκωβος είπε...

τώρα διαβάζω τη θέληση για δύναμη - πολύ πυκνογραμμένο, όμως, πολύ..

καλη πρωτομαγιά!,
Ιάκωβος

hamomilaki Anthemis είπε...

Καλησπέρα :)

Το χαμομηλάκι ετοίμασε
Videos για τη σωματική, σεξουαλική και συναισθηματική Παιδική Κακοποίηση.
Ενημερωθείτε και προωθείστε τα

http://hamomilaki.blogspot.com/2009/01/2.html
http://hamomilaki.blogspot.com/2009/02/blog-post_4733.html
http://hamomilaki.blogspot.com/2009/02/22.html
http://hamomilaki.blogspot.com/2009/02/blog-post_4733.html

Τα παιδιά σε ευχαριστούν για την έμπρακτη αγάπη σου :)