Ο δρόμος βουλιάζει τώρα ωσάν τη μύτη του συφλιάρη.
Ποτάμι η λαγνεία σα λιώνει στά σάλια.
Ως και το φύλλο συκής το απόβαλαν οι κήποι
και τεντώνουν τα κανιά τους καλά
στις σαιζλόνγκ του Ιούνη.
Ξεμυτίζω στης πλατείας τη χούνη,
το τσουρουφλισμένο φοράω καρτιέ
φενάκη στο κεφάλι μου κόκκινη.
Τα χάνει ο κοσμάκης: μέσ'απ'το στόμα μου
τσινώντας μου η κραυγή ξεπηδάει αμάσητη έξω.
Εμένα, ωστόσο, κανείς στο σκαμνί δεν θα με κάτσει,
σκυλί εμένα δεν θα βγεί να μ'αλυχτίσει, λέω.
Προφήτης εγω - κι οι άνθρωποι με άνθη
θα βγούνε στις στράτες
να βλογάν και να ραίνουν τα χνάρια μου.
Ω άνθρωποι -
ω μπουλούκι απο μύτες γνωστικές της απώλειας!
Ιδού εγώ - ο Ποιητής ο δικός σας!
Μυρίστε με!
Τρέμω - σαν τα κρασοπούλια -
τρέμω την τρομερή σας την ετυμηγορία!
Εμένα μόνο θ'αναρπάσουν
μες'απ'τα καιόμενα σπίτια οι πουτάνες,
μόνο εμένα θε να υψώσουνε στα χέρια τους σταυρό
για να με δείξουν στο Θεό
αποδεικνύοντας, έτσι, ενώπιόν Του,
την αθωότητά τους.
Σκυμμένος ο καλός Θεός
θα κλαίει μετά στις σελίδες μου πάνω!
Όχι λέξεις, οχι λέξεις-σπασμοί που σου κάθονται
στο λαρύγγι να σε πνίξουν, οχι! Λέω
θα κλαίει ο Θεούλης ο καλός
κι όλο στους ουρανούς θα βολοδέρνει
με τους δικούς μου στίχους
διπλωμένους προχείρως υπό μάλης
για να κοντοστέκεται όπου βρεί
και μ'αγκομαχητό βαρύ και δύσπνοια
να τους διαβάζει στούς φίλους του εκεί πάνω
και στους γνωστούς του όλους.
Το ποίημα προέρχεται απο τη ποιητική συλλογή του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκη "Φυσώντας των σπονδύλων μου το Φλάουτο"
3 σχόλια:
Εμένα, ωστόσο, κανείς στο σκαμνί δεν θα με κάτσει....όσες κι αν χτίσουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενέυει ο νους μας είν' αληταριό κι όλο θα δραπετεύει.
Την καλημέρα μου.
.Πολύ δυσανάλογα μας τα λέει ο Βλαδίμηρος. Να τον σηκώσουν στα χέρια σταυρό επειδή οι πουτάνες κατέθεσαν την αισθητική τους άποψη επί γης? Και γιατί είμαστε συλλήβδην μπουλούκι της απώλειας επειδή δεν συμμορφωθήκαμε με τις υποδείξεις μιας αυθεντίας? Μεγάλος ποιητής είναι αλήθεια αλλά μερικές φορές δρα έμμεσα, σαν νόμιμος γιός μιας θεοκρατίας, ούτε καν θεολογίας.
Φίλε albus genius η ποίηση του Μαγιακόφσκι εξ αρχής κόβει οποιανδήποτε σύνδεση με την κοινώς εννούμενη ποίηση. Για να καταφέρουμε να εννοήσουμε και να επικοινωνήσουμε με τον ίδιο τον ποιητή θα πρέπει να αντέξουμε τις υπερβολές της ποιητικής του διάνοιας. Το έργο του Μαγιακόφσκι διαποτίζεται απο την ανάγκη να κοπεί ο ομφάλιος λώρος με όλη την προηγούμενη ποίηση. Ποιητής του έρωτα και της επανάστασης κατασκευάζει νέους ποιητικούς όρους και λέξεις που τις χρησιμοποιά μένα νέο λογοτεχνικό τρόπο καταφέρνοντας να δώσει φωνές στους ανθρώπους της εποχής του. Ο Μαγιακόφσκι δεν μπορεί να διαβαστεί μόνο με τη λογική. Η σχέση μαζί του είναι μια σχέση ανατροπής. Μιάς ρήξης με τα παλιά και τα κοινώς αποδεκτά. Επίκεντρο του ο καταπονημένος άνθρωπος και απάνθρωπες ανθρώπινες σχέσεις. Έτσι η ποιητική υπερβολή δίνει στον άνθρωπο την νέα του υπόσταση. Μια υπόσταση ελευθερίας.
Δημοσίευση σχολίου